Niks vermoedend lopen we richting het einde van de bazaar en zie we Fred in de verte staan. Huh? De bus lijkt te worden geblokkeerd door een politiewagen en er staat agenten en een groep parkeerwachters rond de bus. Lichtelijk nerveus rennen we richting de bus en informeren we wat er aan de hand is. Niemand blijkt Engels te spreken, dus er wordt van verderop nog een parkeerwachter bijgehaald die ons gerust weet te stellen. “No, No, No, Go, Go, Go, all good, just checking”. Met een opgelucht gevoel lopen we weer door, een typische dag in het leven van onze wereldster Fred.
Glijden en glibberen in het Pelister Nationaal Park
Nadat we gisteren weer bijna vast kwamen te zitten in de modder en sneeuw, vinden we vandaag in het daglicht gelukkig wel een normale route naar het Pelister Nationaal Park. Niet geheel verrassend zijn wij de enige bezoekers op de enorme parkeerplaats en kloppen we aan bij het bezoekerscentrum. Het park lijkt grotendeels onbegaanbaar door het dikke pak sneeuw en we kunnen wel wat hulp gebruiken bij het uitstippelen van een route.
Gelukkig worden we uitstekend geholpen en kunnen we ‘op eigen risico’ op pad en genieten we van deze witte sprookjeswereld. Het is -3, zonnig en windstil, een perfecte dag voor een winterse hike. Op sommige delen van de tocht wordt het door de combinatie van sneeuw, ijs, riviertjes en schuine bergwanden enigszins uitdagend. Waarna we ook het gedeelte ‘op eigen risico’ beter begrijpen. Wonder boven wonder bereiken we na een uur of 4 weer het beginpunt met droge kleding en stoken we de kachel eens flink op.
Spanning om te snijden: Rummikub
We hebben zojuist Rummikub ontdekt, en dat blijkt het beste en ook direct het slechtste in (vooral) Lisa naar boven te halen. De vonken vliegen ervan af, de stenen dansen op de tafel en uiteindelijk wordt Lisa na meerder zenuwslopende potjes terecht gekroond tot winnaar van de dag. Voor de insiders, Erik leidt overigens nog steeds het Yahtzee klassement.
De volgende ochtend verruilen we het Nationale Park voor het stadse leven van Bitola. Volgens veel inwoners van Noord-Macedonië die wij hebben gesproken na Ohrid de leukste stad van het land. We komen aan en parkeren voor de ‘beroemde’ klokkentoren. Nu blijkt al snel dat je hier, net als in veel andere steden, moet sms-en om je parkeertijd te starten. Wat alleen blijkt te werken met een lokaal nummer. Gezien de grote hoeveelheid wielklemmen durven wij de gok niet te wagen om niet te betalen en gaan we op zoek naar een parkeerwacht.
Een parkeerwacht vinden is hier niet moeilijk, maar duidelijk maken dat we willen betalen om te parkeren is een heuse uitdaging. Met handen en voeten lukt het uiteindelijk en krijgen we een complete serie parkeerbonnen in onze handen gedrukt waar we de komende uren mee kunnen parkeren. Tijdens het schrijven komen er nog 3 collega’s aangelopen alsof ze niet kunnen geloven dat Fred daadwerkelijk in Bitola gaat parkeren.
Bitola, de leukste stad van Noord-Macedonië
Bitola blijkt inderdaad een leuke stad te zijn, vol met drukke terrassen, grote stadsmarkten met prachtige groenten en fruit, een leuke oude bazaar en gave verstopte barretjes. Voor iedereen die Macedonië gaat bezoeken absoluut de moeite waard. We sluiten de dag in Bitola af met een bezoek aan Heraclea waar de opgravingen te vinden zijn van een meer dan 2000 jaar oude stad. Niet de eerste keer deze reis, maar het blijft bijzonder om je op zo’n plek bewust te zijn van de geschiedenis.
We laten Bitola achter ons en gaan op zoek naar een plek om ons drinkwater bij te vullen. Zo komen we op verschillende afgelegen plekken voordat we uiteindelijk op een parkeerhaven naast de snelweg komen. Ondanks dat je het nu al vaker hebt gezien word je bijna verdrietig van de gigantische bult afval die hier op de grond ligt. Bijna alsof je in Nederland de ochtend na Koningsdag door Amsterdam rijdt en er nog niet is schoongemaakt.
Geblokkeerde wegen in Nationaal park Galičica
Met het verse water aan boord rijden we door naar het Nationale Park van Galičica, het 3e Nationale Park van Noord-Macedonië. Het Park blijkt toevallig morgen weer open te gaan voor het nieuwe seizoen dus wij zoeken een mooie plek langs het aangrenzende Prespa meer. We zijn hier namelijk naartoe gereden omdat dit een van de mooiste uitzichtplekken van Noord-Macedonië schijnt te zijn.
In het Nationale Park zijn er namelijk een grote verscheidenheid aan wandel, hike en mountainbike routes, waarbij je bij sommigen een uitzicht krijgt over zowel het Prespameer, als over het Ohrid meer, dat aan de andere kant van het Nationale Park ligt. Aangekomen bij het park blijkt dat de datum 1 april waarschijnlijk meer een ‘theoretische’ datum is, want het ticketcenter waar je entree betaalt is nog gewoon gesloten.
Fred was gelukkig wel in voor een avontuur en aangezien er geen slagbomen waren konden we ‘gewoon’ doorrijden. Door de grote hoeveelheid sneeuw konden we de top niet bereiken, dus parkeren we de bus en gaan we te voet op onderzoek uit. Er is zomers namelijk een uitkijkpunt waarbij je beide meren kunt zien. Aangezien de officiële paden nog niet of nauwelijks toegankelijk zijn vanwege het dikke pak sneeuw, maken wij ons eigen pad en vinden toch nog een plek waarbij we beide meren kunnen zien. Missie geslaagd.
Grenscontrole, mensensmokkel of drugs?
We vertrekken morgen weer richting Albanië, waar we verder gaan met de ontdekkingstocht door het Noordelijke deel van dit mysterieuze land. We zijn via vrienden in Nederland in contact gekomen met Genta en Igli, een Albanees stel dat in Tirana woont en ons graag meer van de stad wil laten zien. Wij kunnen niet wachten. Misschien kennen ze zelfs wel een goede garage om Fred eens een flinke opknapbeurt te geven.
Aangekomen bij de grensovergang moeten we Fred op een brug rijden en worden we aan een strenge controle onderworpen. Ondanks dat je niks bij je hebt blijft het toch spannend. Ik heb denk ik te veel slechte films gekeken waarbij de politie ‘plotseling’ toch een mooie vangst doet… Gelukkig dit keer niet. Na een korte file in Tirana komen we aan het einde van de middag zonder noemenswaardige problemen aan op de schitterend gelegen Camping Tirana.
Morgenochtend om 07.30 uur worden we opgepikt voor onze lokale onderdompeling in Tirana, spannend!
