Tot onze grote verrassing blijkt het Zuidoosten van Tsjechië een ‘populaire’ wijnregio te zijn, dus verruilen wij het stadse leven van Praag en Český Krumlov voor de idyllische wijnregio rondom Bzenec. We horen dat het mogelijk is om een fietstour te doen door deze regio, dus wij weten wat ons te wachten staat. Erik kijkt nog eens kritisch naar de navigatie, denkt zeker te weten hoe de wijnregio heet, en trapt Fred flink op z’n staart.
Wine & bike route Bzenec
Vol goede hoop en tegen beter weten in, komen we na 4 uur racen precies op tijd in de wijnregio aan zodat we direct met zonsondergang een wine & bike route kunnen doen. Na een lange zoektocht melden we ons enigszins ongemakkelijk doordat we baden in het zweet, bij de lokale VVV.
We informeren naar de mogelijkheden voor dé fietstocht maar krijgen een twijfelend antwoord. “bikes we have, but i don’t know where you can find wineries”. “Hmm… dat is gek” zegt Lisa, “daar staat het hier toch om bekend? “Er is een super populaire route die wordt gepromoot door de regio hier”. We laten haar het online artikel zien met de bijbehorende kaart.
De mevrouw moet haar best doen om een grote schaterlach binnen te houden. “This vineyards is a long drive”, “No problem, we are very fit”, zeg ik met een stalen gezicht. Ze haalt een grote kaart tevoorschijn en laat zien dat we in een compleet andere stad zijn op zo’n uur rijden van de wijnvelden… SHIITT!! Met het schaamrood op de kaken nemen we afscheid, tot zover het fietsen met zonsondergang.
Zoektocht naar wijn
Aangekomen op de échte bestemming, gaan we op zoek naar fietsen en een wijnhuis voor een kleine proeverij. Wat een flinke uitdaging is, de inwoners spreken weinig tot geen Engels en wijn ‘proeven’ blijkt hier niet te bestaan. Daarnaast nemen toeristen normaliter hun eigen fietsen mee, dus we beginnen ons langzaam verloren te voelen.
De VVV komt niet verder dan ‘no’ en ‘i don’t know’ en volgens google zit de dichtstbijzijnde fietsverhuurder op 30 auto minuten afstand, zucht. Wat met ons fietstempo betekend dat we alweer omgekeerd zijn voordat we überhaupt bij de wijnvelden zijn aangekomen.
Moedeloos gaan we naar onze Park4night app en zoeken we een plekje waar we kunnen slapen. Per toeval vinden we het adres van een boeren camping die midden op ‘dé fietsroute ligt’ waarvan de eigenaar ons graag wil helpen. Omdat hij geen woord Engels spreekt belt hij een vriend die ons al snel weet uit te leggen dat hij iemand kent, die iemand kent, die iemand…
Fietstocht door de mooiste wijnvelden van Tsjechië
Lang verhaal kort, 15 minuten later staan we op de zondagavond 2 fietsen in te laden, zodat we de volgende ochtend toch nog op pad kunnen. Het is gelukt! In de brandende zon hebben we na de eerste heuvel al spijt dat we niet voor de elektrische variant zijn gegaan, maar de fenomenale omgeving maakt veel goed gelukkig. Al snel blijken er geen ‘officiële’ wijnhuizen te zijn waar we een proeverij kunnen doen, maar gelukkig worden we geattendeerd op een hippe ‘wijnbar op wielen’ die ons voorziet van verschillende wijnen en een schitterend uitzicht.
We zijn enorm blij dat we ook dit gedeelte van Tsjechië nog hebben kunnen zien en maken ons alweer op voor ons volgende avontuur in Slowakije. We hebben onze ogen laten vallen op het schitterende Tatra gebergte op de grens met Polen. Omdat Lisa over 2 dagen jarig is, besluiten we het hele stuk in een keer te rijden, zodat we op een mooie plek zijn met haar verjaardag en zelf niet hoeven te rijden.
Happy Birthday Lisa (31)!
Aangekomen aan de voet van het Tatra gebergte, duikt onze keukenprins Erik direct de keuken in om een heerlijke taart te bakken. Een verjaardag zonder taart is natuurlijk geen echte verjaardag. De volgende ochtend hangen we de slingers uit en starten we de dag met taart en koffie op bed, beter kan niet. Net voordat we weer een bijzondere en onvergetelijke verjaardag aan ons lijstje hebben toegevoegd worden we vergezeld door een Duits campertje met daarin een stel van onze leeftijd. Alsof ze al wisten dat Lisa jarig was, pakken ze de flessen champagne erbij en vergezellen ons tot in de late uurtjes, heerlijk.
De hoge Tatra hiken in de mist
Vandaag staat er een loodzware hike op de planning door de ‘hoge Tatra’. 15 kilometer lengte en 1.000 hoogtemeters op- en neer. Na alle drank van de avond ervoor toch iets om tegenop te zien. Maar 10 uur later komen we met een trots gevoel weer terug bij ons plekje. We did it. We zijn gesloopt, onze voeten doen pijn, maar het was een onvergetelijke hike, in alle opzichten. Wow.
Omdat we nog steeds een ‘strak’ schema hebben richting Istanbul rijden we vandaag weer verder. Van onze buren krijgen we het ‘Slowaakse paradijs’ getipt. Een Nationaal Park op een paar uur rijden dat we mooi kunnen combineren met een verkoelend meer. Een top combinatie wat ons betreft.
Slowaaks Paradijs.
Als we de volgende ochtend onze hike proberen uit te stippelen, komen we erachter dat we aan de verkeerde kant van het park zitten. Alle mooie hikes liggen aan de andere kant van het park op een uur rijden. We vragen wat rondt en krijgen toch een leuke hike getipt waar we vol goede moed aan beginnen. Een uur klimmen en klauteren verder zijn we midden in de bossen en begint het zwaar te donderen en bliksemen. Tot zover onze geweldige hikes in het Slowaakse Paradijs, not. Hebben we in ieder geval iets om voor terug te komen.
De weersverwachtingen voor de komende dagen blijven slecht, dus we geven het op. We willen teveel zien en doen, in te weinig tijd en hebben dus geen zin om te ‘wachten’ op deze hike. Zo hebben we nog iets om voor terug te keren haha. We zien dat het weer in Hongarije beter is, dus we trappen Fred op zijn staart en komen een paar uur later aan in Budapest op het eiland Nepsziget. We parkeren naast een beachbar en slaan hier ons kamp op. Kapot van de reis laten we ons neerploffen langs de Donau en genieten we van onze eerste biertjes in Hongarije, proost.
