Nadat het pannetje voor de zoveelste keer van het kleine gasstelletje valt zijn we het zat. We koken nu al bijna 2 weken op kleine gaspitjes op de vloer van Fred omdat onze grote gastank leeg is. Op zich geen probleem, tenzij je in Zwitserland bent. Daar blijkt het na 26 belletjes en mailtjes onmogelijk om een Nederlandse gasfles te vullen of om te wisselen. Laat staan een nieuwe kopen zonder ook alles eromheen te moeten vervangen. De Duitse grens is op 2 uur rijden, kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Onze volgende bestemming wordt Duitsland, al is het maar voor een dag.
Dagje Duitsland voor de huishoudaccu
Daar zit je dan met je goede gedrag in de auto richting Duitsland, dat stond dus even niet in de planning. Zoals jullie misschien herinneren uit ons eerste reisverslag hadden we direct al problemen met onze huishoudaccu. Verschillende garages hebben de accu doorgemeten en vertelden met een stalen gezicht ‘Batterie ist gut, kein probleim’. Maar na 4x op rij ’s ochtends eerst het water uit de koelkast te moeten deppen geloven we het niet langer. We kopen wel een nieuwe accu, toch?
Ook dat blijkt niet eenvoudig (of betaalbaar) in Zwitserland. De enige accu’s die we in ‘fysieke’ winkels kunnen vinden hebben half het vermogen van hetgeen wij zoeken en online shoppen blijkt ook lastig te zijn. Accu’s zijn namelijk zwaar >35kg en worden niet zomaar door de lokale PostNL bezorgd. En als het via een koerier gaat zijn campings of bedrijven erg huiverig om daar iets bezorgd te krijgen, want aan een fysiek adres ontbreekt het ons helaas.
Geslaagd! Nieuwe huishoudaccu en gasfles
Nu we toch in Duitsland zijn voor een nieuwe gasfles, onderzoeken we direct of de kampeerwinkel niet ook een nieuwe batterij voor ons kan regelen. Na wat vijven en zessen heeft een van de monteurs gelukkig een ‘adresje’ en 3 uur na ons bezoek worden we alweer opgebeld dat hij een vergelijkbare batterij heeft gevonden. 2x zo duur als normaal en een onbekend merk, maar wij twijfelen geen seconde ‘ja graag!’. Zijn we hopelijk van dat gedoe af. We hadden ons mentaal voorbereid op een paar dagen Duitsland, maar nu het allemaal dezelfde dag nog is gelukt, rijden we plankgas terug naar Zwitserland. Elektra blijft natuurlijk een van de belangrijke Camper essentials.
Prachtige plek aan de Bodensee
We parkeren Fred op een gave parkeerplaats op het ‘beroemde’ 5-landenpunt in Eggersriet aan de Bodensee. ’s Avonds raken we aan de praat met een oudere man uit het dorp, die ons vol trots op sleeptouw meeneemt en alles verteld over de ‘5-landen’. Waarna hij ons meeneemt naar het mooiste uitzichtpunt van het dorp vanwaar je de gehele Bodensee kunt overzien. Na deze verrassende avond worden we de volgende ochtend wakker gemaakt door nieuwsgierige koeien die gezellig komen buurten, wat is reizen toch leuk.
Zwitserland: the final goodbye
Na ons uitstapje naar Duitsland en de Bodensee willen we graag nog richting het zuiden van Zwitserland, Locarno, Lugano en Zermatt staan nog op onze lijst. Helaas hebben de weergoden andere plannen. Wij hebben geen zin om een week in de regen te staan dus rijden we door voor een voorlopig laatste avond in Zwitserland op de San Bernardinopas. We parkeren Fred aan het begin van de avond op de top en even lijkt het alsof we de hele berg voor onszelf hebben.
Helaas arriveren er tussen 22.00 en 24.00 nog 6 campers, maar dat mag de pret niet drukken. Als we de volgende ochtend om 07.00 uur wakker worden is het buiten stil en lijkt de hele wereld nog te slapen. Een uur later komen de eerste motoren boven en nog een uur later is er geen parkeerplek in de wijde omgeving meer te vinden. Wij snappen waarom, het is hier absoluut schitterend. Hoe gaaf is het dat je daar dan ’s nachts gewoon gratis kunt overnachten en er (vrijwel) niemand is.
Op naar Lisa's tweede grote liefde: Italië
Na het ontbijt maken we ons op voor onze volgende stop in Noord-Italië. Om iets preciezer te zijn, het prachtige en voor ons onbekende meer ‘Lago d’Orta’ of Ortameer dat naast het bekende Lago Maggiore ligt. We vinden een camperplaats met een prachtig uitzicht over het meer en slaan hier voorlopig het kamp op. We hebben nog een hoop verslagen te schrijven over al het moois dat we de afgelopen weken gezien en gedaan hebben. In de tussentijd verkennen we de omgeving.
Zo komen we terecht in het oude centrum van de gelijknamige plaats Orta, dat een eervolle vermelding heeft op de Unesco werelderfgoedlijst. Hier hebben we een heerlijke apericena, de Italiaanse variant van borrel, plank en diner in één. Waar ‘onze’ kant van het meer in stilte was gehuld, waren alle terrasjes hier vol, wat een topsfeer, nazomeren op z’n Italiaans.
Het nadeel van 'camperen'
De volgende ochtend nemen we een verfrissende duik voordat we de boot pakken naar het schattige eiland San Giulio, in het midden van het Lago d’Orta. Welgeteld 5 minuten deden we over ons rondje, want het enige restaurant op het eiland was juist vandaag ‘toevallig’ gesloten. Wat hebben wij toch met restaurantjes die gesloten zijn?
Tijdens deze ochtend kwamen tot de conclusie dat we ‘camperen’ geweldig vinden, het enige echte minpunt, je ziet en spreekt (veel) minder mensen dan met backpacken of kamperen. Dus hoe leuk is het dat wij diezelfde middag bij het Orta meer in gesprek raken met een Italiaan die ons direct uitnodigde voor een borrel in het restaurant van vrienden. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. Het bleef niet bij één borrel en dus besloten wij de bus dus maar op de parkeerplaats voor het restaurant te laten staan en hier te overnachten. Hij werkt bij de Italiaanse politie en wist ons te vertellen dat ze het ‘gedogen’. We zullen maar niet vertellen hoe hij vervolgens thuis is gekomen…
Corona struggles
De dagen vliegen voorbij en we bespreken inmiddels dagelijks wat onze volgende bestemming gaat worden. We willen graag naar zowel Kroatië als naar het zuiden van Italië. Maar alle restricties helpen nog niet heel erg mee. Zo kun je enkel nog via Slovenië naar Kroatië rijden, mits je kunt aantonen dat je binnen 12 uur Slovenië verlaat. Vervolgens kun je vanuit Kroatië geen van de omliggende landen binnenrijden. Niet omdat het code ‘oranje’ is, maar simpelweg omdat ze de grenzen hebben gesloten voor toeristen uit Nederland of reizigers die afkomstig zijn uit Kroatië.
We zouden dan dus de alsnog de boot naar Zuid-Italië kunnen pakken. Echter staat Kroatië als risico gemarkeerd en heb je een negatieve test nodig, niet ouder dan 48 uur. Dat blijkt in Kroatië dan weer niet zo makkelijk te zijn en de kosten lijken per dag te fluctueren tussen de €100-€300 per persoon. Daar komt bij dat je de resultaten niet altijd binnen 48 uur ontvangt, maar je wel vooraf een reservering moet maken voor de overtocht á €250,-. Zonde om dat geld weg te moeten gooien als je niet aan boord mag omdat je de test uitslagen nog niet binnen hebt.
Bestemming onbekend...
Doorrijden naar Zuid-Italië lijkt dan de meest voor de hand liggende optie, maar ook de ‘veiligste’ optie. Terwijl we onszelf ook op alle gebieden willen blijven uitdagen. Je snapt het, we hebben een luxe probleem. We zijn zelf dan ook net zo benieuwd als jij wat er in het volgende verslag zal komen te staan als volgende bestemming.
