Na een week in ons kleine privé paradijs is het de hoogste tijd om weer op eigen benen te staan. Zo scheiden na 12 weken onze wegen en nemen we (opnieuw) afscheid van onze vrienden Joren en Emma. Tijdens ons vorige droneavontuur hadden we ons eerste typisch Griekse dorpje gespot aan de andere kant van de bergen en daar moesten en zouden wij heen.
Idyllisch Grieks dorp: Velanidia
Waar het dorpje Velanidia er vanuit de lucht al prachtig uitzag, is het van dichtbij misschien nog wel mooier. Overal witte huisjes, bloemen, steile straatjes een schitterende Grieks Orthodoxe kerk en helaas, gesloten restaurantjes. De ouderen op straat lachen en zwaaien vriendelijk en kijken blij verrast om toeristen te zien. Een van de weinige voordelen van onze roadtrip Griekenland in Coronatijd.
Offroad vaardigheden testen
Vanaf het dorpje zien we aan de voet van de berg een bijna verlaten haven liggen wat ons een perfecte plek lijkt om de volgende nacht door te brengen. De laaghangende takken in het dorpje waren te laag om met Fred doorheen te rijden, maar gelukkig vonden we al snel een ‘alternatieve’ offroad route. Nu we weten dat Fred aardige offroad skills heeft, twijfelden we dan ook niet lang en gingen we de strijd met de elementen aan.
De eerste kilometer ging uitstekend, maar vervolgens volgde er een steil rotsachtig stuk dat ‘zelfs’ voor Fred een stapje te ver was. Naar beneden zou ons nog wel lukken, maar om dit stuk naar boven te rijden zou wel een heel grote uitdaging worden. Bijna net zo groot als achterwaarts de berg weer op rijden richting een geschikt stuk om te keren. De motor loeit, de koppelplaten stinken maar met horten en stoten lukt het Fred om de berg te trotseren en te keren. Ook weer overleefd.
Op weg naar Monemvasia
We vervolgen onze weg richting Monemvasia, een oude Griekse vestingstad, gelegen op een rotsachtig schiereiland voor de kust. We parkeren Fred op een verlaten strand en worden direct uitbundig begroet door een zwerfhond zo groot als een kalf. Waar we in Griekenland een haat-liefde verhouding hebben met honden, is dit duidelijk een liefdesverhouding. Deze lobbes zoekt ons meerdere keren per dag op en jaagt alle voorbijrijdende auto’s die iets te dichtbij komen resoluut weg.
6 maanden onderweg
Inmiddels zijn we al 6 maanden onderweg met de camper op deze bijzondere, maar onvergetelijke roadtrip. Het is wel even slikken als we beseffen dat we nu al ruim de helft van de tijd in een lockdown in Griekenland zitten. Hoe anders waren de eerste 3 maanden in ‘vrijheid’ ten opzichte van de laatste 3 maanden. De situatie in Griekenland is nog steeds uitzichtloos, complete regio’s zijn nog op slot, en reizen zonder reden kan je op een hoge boete komen te staan. Toch hebben we het reizen weer enigszins opgepakt en zoeken we bewust naar de meer afgelegen plekjes. Onze wens om het Acropolis in Athene te zien staat inmiddels weer in de ijskast.
Griekse bakkertjes
Omdat het weer de afgelopen dagen wat minder was en het internetbereik nog minder, kiezen we ervoor om de bus weer te verplaatsen. Onderweg passeren we een bakkertje die ons weet te verrassen met zelfgemaakte Oreo-koekjes. Ge-wel-dig. We hebben natuurlijk wat te vieren, dus vertrekken met een volle tas. We komen aan de andere kant van Monemvasia uit bij een kleine haven waar we genieten van het uitzicht en ons overgeven aan de harde wind die het zuiden van Peloponnesos kenmerkt.
Overnachten op deze plek was helaas geen optie doordat de bus letterlijk heen en weer stuitert. Inmiddels zijn Joren en Emma ook in de Monemvasia regio en is een rendez-vous onvermijdelijk. En nu zijn een mooie plek uit de wind hebben gevonden bleek ons eerdere afscheid wel van heel korte duur. Nu we toch weer samen zijn besluiten we er maar direct weer het beste van te maken en gaan we samen de volgende dag op onderzoek in de oude vestingstad. We blijken de enigen te zijn, wat volgens de inwoners uniek is. Vergelijk het met een bezoek aan Giethoorn zonder andere toeristen.
Monemvasia
We worden dan ook hartelijk ontvangen en krijgen een VIP-treatment in elke geopende boetiek die we bezoeken. Van drankjes, tot proeverijen tot gratis soapbars en olijfolie. En dat is nog niet alles, nadat we even later een kaasje en wat kruiden kopen krijgen we in de bijbehorende koffiebar alle 4 een luxe koffie, met gebak en een flesje water aangeboden. Wat bij elkaar aanzienlijk duurder was dan de producten die we net hebben gekocht. Echt, liever en gastvrijer dan de Griekse bevolking hier ga je het nergens treffen.
Afscheid
Na ons dagje uit nemen we opnieuw afscheid van Joren en Emma. Zij werken na bijna 2 jaar reizen naar het einde van hun reis toe en nemen over 2 weken de boot terug naar Italië. Zij willen nog wat kilometers maken en toch nog wat proberen te zien. Wij rijden terug naar ons overnachtingsplek van de nacht ervoor en profiteren van de waanzinnige internetverbinding. We werken, klepperen en maken optimaal gebruik van de voorlopig laatste zonnige dagen in Griekenland.
Sneeuw op komst?
We worden door alle locals gewaarschuwd voor het koudefront dat deze kant op komt, zelfs in het warme zuiden kan het gaan vriezen. Wellicht rijden wij na het weekend weer richting het Noorden om ons te verzekeren van sneeuw. Nu we weten dat het ‘tijdelijk’ is, kan het direct een leuke testcase zijn. Eens zien hoe het is om écht in de winter te kamperen.
