We zien onszelf al wakker worden tussen de wijngaarden met uitzicht op het meer van Genève. Koffiedrinken terwijl we in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Mont Blanc bewonderen. Tot zover het plan, de realiteit: wakker worden op een grauwe parkeerplaats en hopen dat alle banden nog onder de camper zitten…
Hike: Le Grammont
We zijn inmiddels alweer bijna 2 weken door Zwitserland aan het roadtrippen en we krijgen er geen genoeg van. Zondag zijn we weer vertrokken vanuit onze idyllische VIP spot op de top van de Jaunpas. Onze volgende bestemming is het pittoreske Leysin nabij het meer van Genève. Dit wordt onze uitvalsbasis voor bezoekjes aan het ‘wereldberoemde’ Montreux en nog belangrijker, onze eerste ‘echte’ hike, Le Grammont.
Deze hike staat al een tijdje op onze verlanglijst vanwege de spectaculaire top op 2.200 meter hoogte met uitzicht over het meer van Genève (ook wel Lac Leman genoemd).
Afzien. Wie heeft gezegd dat hiken leuk is?
We bereiden ons mentaal voor, drinken een extra glas wijn en na een goede nacht slaap brengt Fred ons naar het beginpunt van de hike. We hebben ons goed ingelezen, het begin en einde zijn pittig, halverwege een stuk vlak met een prachtig meer en verder kan er niks misgaan.
Je begrijpt, we zijn al bijna verdwaald voor we aan de hike zijn begonnen. We beslissen een stel sportief uitziende mensen te volgen en beginnen direct aan een steile klim. Met recht, het blijkt 3 uur lang klimmen te zijn, met inderdaad een vlak stuk bij het prachtige meer. Dat vlakke stuk neemt echter niet meer dan 5 minuten in beslag waarna het vervolg van de hike weer even stijl naar boven gaat.
We zijn het halverwege spuugzat, de temperatuur daalt tot onder de 10 graden en de wind staat te blazen. Maar, beneden in het dal schijnt het zonnetje. Waarom leek ons dit ook alweer leuk? Uiteindelijk redden we het tot aan de top en vergeten we alle ontberingen, prachtig!! Het enige nadeel, we moeten ook nog terug. Waar we vorige week dachten langzaam weer in vorm te komen voor alle prachtige hikes, is dit de realisatie, we zijn er nog niet.
Kastelen, Freddie Mercury en wijn
De volgende ochtend rijden we naar Montreux, bekend als thuisbasis van de bekende Freddie Mercury. Na zijn standbeeld te hebben bewonderd en de boulevard te hebben bewandeld, hebben we het hier eigenlijk wel gezien. We rijden via het beroemde Château de Chillon, een prachtige route met een aantal mooie uitzichtpunten en aan het einde van de middag bereiken we het waanzinnige Lavaux.
De beroemde Zwitserse wijnstreek waar 90% van de productie voor nationaal gebruik wordt geproduceerd. We krijgen alleen al dorst van het zien van al deze prachtige wijngaarden dus we gaan op zoek naar een wijnhuis waar ze ons meer over de lokale wijnen kunnen vertellen en we dit uiteraard kunnen proeven. Helaas blijkt hier alles op de dinsdag gesloten te zijn. Uiteindelijk denken we een ‘oké’ plekje te vinden, blijkt deze binnen 30 minuten te sluiten en kunnen ze ons niet meer helpen.
Dan maar een betaalbaar restaurant vinden… ook onmogelijk, alles is of gesloten, of je betaalt 35-50 frank p.p. voor een eenvoudig gerecht. Na lang zoeken vinden we een paar dorpen verderop een prachtig plekje, helaas zijn wij niet de enige, want aan de deur krijgen we te horen dat ze vol zitten. Top.
Van wijnstreek tot parkeerplaats
We laten het er niet bij zitten en parkeren Fred tussen de prachtige wijnvelden, met een fenomenaal uitzicht en besluiten zelf maar te gaan koken. Waan-zin-nig, waarom doen we dit niet elke avond op deze manier? Het is inmiddels 22.00 uur geweest, donker en we hebben nog geen plek gevonden om te overnachten. We twijfelen lang of we hier de bus niet gewoon moeten laten staan, maar beslissen uiteindelijk om het niet te doen. De weg is te druk, Fred staat te schuin en de passerende politiewagen gaf de doorslag.
Op een half uur rijden zit een parkeerplaats waar we ‘gratis’ mogen overnachten. Wat een deceptie op zo’n avond, maarja, gratis he. Bij het eerste ochtendlicht loopt Erik zijn ronde al om te controleren of alle ramen en banden nog intact zijn, en vertrekken we richting Lausanne, de Olympische hoofdstad.
In de ochtend bezoeken we het Olympisch museum, trekt Erik op blote voeten een sprintje tegen Usain Bolt, verliest nipt, verbrand zijn voeten en is de rest van de ochtend uitgeput. En is Lisa nog steeds onder de indruk van het immer brandende olympische vuur en de naakte adonissen die in steen zijn vastgelegd.
Studentenstad Lausanne
Lausanne vormt vervolgens een prachtige break, een echte studentenstad met een leuke lokale markt en overvolle terrasjes. We betalen een rib voor een simpele lunch en vertrekken daarna voor een mooie aan te bevelen gps-wandeltocht door de omliggende dorpen.
Check ook vooral onze 3-daagse gids voor een bezoek aan Vaud.
We willen de komende dagen doorreizen richting het noordwesten dus zoeken we in die omgeving weer een overnachtingsplek. Na een uur rijden zouden we volgens de navigatie op onze bestemming gearriveerd moeten zijn. Zouden moeten inderdaad, want na 5 rondjes gereden te hebben trekken we de conclusie, de camperplaats bestaat niet meer, Top. Het is inmiddels donker en er zijn weinig betaalbare opties in de omgeving dus we geven het op. We keren om en gaan terug naar onze gezellige parkeerplaats… Het echte camperleven.
Het Zwitserleven gevoel
Fred overleeft de nacht wederom, wij doen ook een oogje dicht en vertrekken voordat de parkeerwacht aan zijn ronde begint. We rijden door naar een mooie langs het meer van Genève voor een heerlijk ontbijt, gevolgd door een ontspannen yogasessie. De rest van de ochtend brengen we door op een verlaten strandje. Even bijkomen van alle nachtelijke avonturen op de parkeerplaats.
In de loop van de middag trekken we door richting het natuurspektakel ‘Creux du van’ die je hier kunt vinden. We kunnen Fred praktisch voor de rotsformatie parkeren en dit is ook tevens onze slaapplaats voor de nacht. Wat een verschil met de afgelopen nachten, geweldig. Het is vanaf hier nog geen 10 minuten lopen voor we worden verwend met een prachtig uitzicht. En dit keer zijn we Corona bijna dankbaar, want het is verrassend rustig.
We worden de volgende ochtend wakker van de koebellen en maken ons op voor een dagje ‘werken’ op deze prachtige plek. Wat een geluksvogels zijn wij.
