We zijn nog geen 5 minuten over de grens met Albanië en voor ons speelt zich een scenario af die we alleen kennen uit slechte films. Een auto staat met een rokende motor langs de kant van de weg en 2 mannen staan druk naar ons te zwaaien op straat. Remmen en misschien overvallen worden of gasgeven en iemand met pech laten staan in de kou. We gokken erop en remmen. Een van de mannen (b)lijkt van dichtbij een agent te zijn en begint druk tegen ons te praten. Zodra hij door heeft dat wij de taal niet spreken gebaart hij ons om door te rijden. Pfjoew, welkom in Albanië.
Het mooiste bergmeer van Griekenland
We worden wakker met een stralende zon, het is windstil en we zien een schitterende reflectie van de oude Byzantijnse kerk in het midden van het meer. Om ons heen horen we niks anders dan vogels en het geluid van geiten en schapen die door een herder worden begeleid. We zijn omgeven door besneeuwde bergtoppen en genieten van het uitzicht. Deze kant van Griekenland hadden we nog niet gezien, maar is wel ongelofelijk mooi en een dikke aanrader voor iedereen die meer wil zien dan stranden en opgravingen.
Offroad vaardigheden testen
Vanaf het dorpje zien we aan de voet van de berg een bijna verlaten haven liggen wat ons een perfecte plek lijkt om de volgende nacht door te brengen. De laaghangende takken in het dorpje waren te laag om met Fred doorheen te rijden, maar gelukkig vonden we al snel een ‘alternatieve’ offroad route. Nu we weten dat Fred aardige offroad skills heeft, twijfelden we dan ook niet lang en gingen we de strijd met de elementen aan.
Aangezien het hier verlaten is parkeren we Fred pontificaal voor de kerk die we via een landtong kunnen bereiken. We zetten onze tafel en stoelen buiten en genieten van we een heerlijk ontbijt. Ondertussen hebben we een videoafspraak met een geboren Albanees die ons graag meer vertelt over Albanië en wat we hier kunnen verwachten. Hij woont zelf inmiddels in Nederland maar zijn familie woont nog wel in Albanië en hij laat ons direct kennis maken met de Albanese gastvrijheid. We krijgen de contactgegevens van zijn zus in Tirana en worden volgeladen met tips voor dit voor ons nog steeds onbekende en mysterieuze land.
Laatste stop in Griekenland: Diakopto
Wij kunnen niet wachten om meer van Albanië te ontdekken en rijden na een korte hike door richting Diakopto over spannende en onverharde wegen. Dit wordt onze laatste tussenstop voordat we de brug bij Patras oversteken naar het vaste land van Griekenland. Omdat reizen nog steeds is verboden is een bewijs dat wij Griekenland gaan verlaten noodzakelijk. We bellen verschillende hotels in het zuiden van Albanië om te checken of ze überhaupt open zijn. Na verschillende belletjes komen we terecht bij een nieuw hotel dat speciaal voor ons open gaat en we krijgen daar ook nog eens een schitterende deal. Wij zijn nu al fan.
Grensovergang Albanië
In ons enthousiasme vergeten we de volgende ochtend om onze levellers in te pakken, maar gelukkig zijn we ons op dit moment van geen kwaad bewust. Onderweg verloopt alles voorspoedig en ook de grensovergang gaat als een trein. Door alle reisbeperkingen zijn wij de enige en na een snelle controle van de bus waren we binnen 10 minuten in Albanië. We zien direct veel politie op straat en dat geeft ons vreemd genoeg een veilig gevoel. Ondanks het spannende moment dat we staande werden gehouden door wild zwaaiende mannen.
Privé hotel in Sarandë
Via een aantal onmogelijke wegen bereiken we het spiksplinternieuwe Art Hotel Sarandë in het gelijknamige Sarandë. We zijn inderdaad de enige gasten in het hotel en krijgen de suite met een gigantisch terras en een schitterend uitzicht op zee. We konden niet beter beginnen.
We weten inmiddels dat restaurants in Albanië ‘gewoon’ open zijn en nadat we dit nog één keer controleren bij de eigenaar van het hotel gaan we dan ook direct op onderzoek uit. Sarandë is een van de populairste kustplaatsen van Albanië en er zijn dan ook restaurants in overvloed te vinden. We kiezen een leuk restaurant aan de jachthaven en gaan vol spanning naar binnen. Dit voelt zo gek en verkeerd, maar toch ook weer heerlijk en speciaal.
Reis door Albanië
Na twee heerlijke nachten in dit hotel beginnen we aan onze rondreis door Albanië. We starten bij de archeologische parel Butrint, waar we de enige bezoekers zijn, waarna we doorrijden naar ‘The Blue Eye’. Wat makkelijker is gezegd dan gedaan, want de onverharde weg is een complete ramp en vraagt een hoop van je zenuwen en stuurmanskunsten. Eenmaal aangekomen blijken we wederom de enige bezoekers te zijn, bij deze normaal supertoeristische attractie.
Toeristische hotspots Albanië
The Blue Eye is een natuurlijke waterbron die er van boven uitziet als een menselijk oog. Het zwart van de pupil is een onderwatergrot van minimaal 50 meter diep, omringd door helderblauw water om het oog compleet te maken. Een plaatje. Al duurde het door het gebrek aan toeristen die zich aan het ‘oog’ aan het vergapen waren even voordat we doorhadden dat we er al waren.
Als we weer terugrijden naar onze slaapplaats aan het begin van deze onmogelijke weg komen we tot het besef dat we de levellers zijn vergeten. Onze heilige graal. Hetgeen wij op nummer 1 hebben staan in ons overzicht met camper essentials. Dat worden nog lange maanden.
Stress onderweg en heerlijk eten in Gjirokaster
Vanaf hier maken we de volgende ochtend een dagtrip naar een van de oudste steden van Albanië, Gjirokaster. Ondanks dat het een prachtige stad is zal ons vooral de rit naar de stad toe bijblijven. Een combinatie van steile wegen, als je ze zo mag noemen, té scherpe bochten, wegopenbrekingen en bussen die verwachten dat jij wel even opzij gaat, of er nu wel of geen ruimte is.
Gelukkig bereiken we het kasteel van Gjirokaster en worden we als spaarzame toeristen hartelijk welkom geheten bij een klein traditioneel restaurant. Hier gaan we terug in de tijd en worden we meegenomen in de keuken om alle lokale specialiteiten te proberen. Over smaak valt te twisten, maar wat een feest om dit zo mee te maken!
Albanese Riviera en verlaten stranden
De volgende dag rijden we de prachtige kustroute langs de Albanese Riviera, helaas is het bewolkt waardoor de zee niet op z’n blauwst is. Het water kan hier namelijk net zo mooi en helder zijn als in Griekenland, maar vandaag oogt het meer als de Noordzee. Onze bestemming voor vandaag is Gjipe Beach, waar het gelukkig wat opklaart zodat we toch nog een glimp te zien krijgen van hoe mooi de kustlijn hier kan zijn.
De overnachtingsplek op het strand is helaas enkel met een 4×4 bereikbaar en omdat het al donker aan het worden is parkeren we in een parkeerhaven. Nog geen uur later worden we echter verrast door een politiewagen die met zwaailichten achter ons komt staan. Shit, toch problemen met wildkamperen en de avondklok? Gelukkig blijkt er niks aan de hand te zijn en vraagt de vriendelijke agent ons hoelang we hier blijven staan en of alles goed gaat, waarna hij zijn weg weer vervolgd. Dit is inmiddels onze derde ervaring met de Albanese politie en tot nog toe niks dan lof.
