De navigatie leidt ons naar een modderige en steil aflopende weg die ook nog eens met de meter smaller wordt door de dichte begroeiing. Op een gegeven moment is het simpelweg geen doen maar en sleept Fred complete bomen mee. We proberen achteruit terug te rijden, maar door de slechte weg in combinatie met de helling krijgen we Fred niet naar boven. We kunnen dus alleen vooruit. Hebben we dan helemaal niks geleerd deze 10 maanden?
Tulove grede – Paklenica Nationaal Park
Nu we vanmorgen op de camping nog een keer heerlijk hebben gedoucht en we weer helemaal fris en fruitig zijn kunnen we ons weer in het zweet werken. We hebben een korte, maar pittige hike op de agenda. Het eerste gedeelte gaat voorspoedig en we komen al snel in de wolken terecht. Vanaf hier is het niet ver meer richting de top, maar wordt het pad direct een stuk uitdagender. Het gewone pad houdt op en het lijkt inmiddels bijna op een ‘klettersteig’ zoals we dit tijdens onze reis al vaker hebben gedaan.
We klimmen en klauteren erop los, en vragen ons hardop af ‘zitten we hier wel goed?’ Aangekomen bij een afgebroken staalkabel wordt ons gevoel bevestigd… we zitten op een alpine trail. Doordat we hier niet verder kunnen moeten we de top helaas aan ons voorbij laten gaan. Als we op de terugweg ook de bordjes met ‘alpine route’ zie staan, slaan we onszelf voor de kop. We waren weer eens te enthousiast nu we eindelijk weer eens zonder sneeuw konden hiken. Want ook hier zijn grote delen van het Paklenica en aangrenzende Velebit Nationaal Park nog gesloten door de sneeuw.
Uitgesteld bezoek aan de Plitvice meren
We vinden vervolgens een schitterende, en in deze omgeving zeldzame wildkampeerplaats onderweg naar de wereldberoemde Plitvice meren. Helaas is het al een paar dagen koud en regenachtig dus stellen we ons bezoek aan het Nationaal Park een paar dagen uit totdat het zonnetje weer schijnt. De luxe van een reis zonder vaste einddatum.
Als het dan eindelijk zo ver is, kijken we onze ogen uit in het park. Er zijn diverse wegen afgesloten omdat we nog in het ‘laagseizoen’ zitten, dus staat ons een flinke wandeling te wachten. We zijn vooraf gewaarschuwd over de immense drukte, maar zoals we inmiddels zijn gewend, hebben we de luxe dat wij grote delen van het park voor onszelf hebben. We zijn zwaar onder de indruk en dankbaar dat wij op deze manier ook de voordelen van deze ellendige periode kunnen ervaren.
Verdwaald in niemandsland
Nadat we het park ’s middags achter ons laten en we ook nog eens gerekend worden als een auto in plaats van een camper bij de parkeerplaats, rijden we met een grote glimlach door. We hebben een gave plek gevonden op ongeveer een uur rijden van het park in niemandsland. Letterlijk.
De weg naar beneden loopt steil af en het voelt alsof we langzaam in een fuik ruiden. De begroeiing wordt steeds dichter en met elke centimeter dat we doorrijden vormen zich nieuwe krassen in de laklaag. Het lukt niet om achteruit terug te rijden, dus zit er niks anders op dan stapvoets door te rijden. Gelukkig komt het einde van deze terrorweg in zicht en kunnen we weer bijna ademhalen.
Komen we opnieuw vast te zitten?
De ‘droomplek’ ligt naast een verlaten huis, is een grote modderpoel en ziet zwart van de muggen. We kunnen hier nu weliswaar keren, maar we willen Fred niet nog een keer op deze verschrikkelijke weg laten rijden. Erik trekt daarom zijn lieslaarzen maar aan en kijkt hoe de rest van de weg er uitziet. Los van verschillende zwembaden waarvan het moeilijk is om de diepte in te schatten lijkt het verstandiger om door te rijden dan om te keren.
In de tweede modderpoel komen we bijna vast te zitten, maar uiteindelijk spint Fred zich een weg naar de vrijheid en bereiken we toch nog de grote weg. Wat dat betreft zijn campings lang zo gek nog niet. We hebben geen zin in nog meer modderig gedoe dus kiezen we voor de eerste acceptabele wildplek op onze route die op ongeveer anderhalf uur rijden ligt. Toevallig ook nog eens met een fenomenaal uitzicht. Lucky us.
De lekkerste wijnen van Krk
Vanaf hier rijden we door naar het populairste schiereiland van Kroatië, Krk. Dit eiland in het noorden van Kroatië is met een brug verbonden met het vaste land en is een walhalla voor campers. Mooie kampeerplaatsen afgewisseld met leuke dorpjes. Wij komen terecht op een mooi strand waar we met 3 andere campers staan. We kunnen hier letterlijk vanuit onze bus de zee inspringen, wat een feest.
De zon heeft zijn weg naar Kroatië weer gevonden dus we hadden ons geen betere plek kunnen wensen. Als we de volgende dag ook nog eens terecht komen in het pittoreske Vrbnik waar we verschillende heerlijke wijnen kunnen proeven met een waanzinnig uitzicht voelt het echt weer even als vakantie. Heerlijk. Terwijl we teruglopen lopen we langs een bordje die onze aandacht trekt. ‘fill your own bottle with Zlahtina, oftewel de overheerlijke wijn die ze alleen op dit eiland produceren.
Uiteindelijk maar goed dat Fred nieuwe veren heeft, want we hebben direct een mooie voorraad ingeslagen. Zeker een aanrader voor iedereen die naar Krk gaat.
Het einde is in zicht
Na 3 nachten op het strand geslapen te hebben maken we onze plannen voor onze laatste week in Kroatië. De tijd vliegt en we willen nog zoveel zien en doen. Zo hebben we nog een aantal leuke dorpjes in de planning staan, gaan we nog vrienden uit Nederland zien en hebben we een date gepland met Peer en Sharon met wie we het plan hebben om in augustus naar Japan te reizen.
