Het is 00.30 uur als we in Epe het erf oprijden, Eriks moeder staat druk zwaaiend op ons te wachten, wat ontzettend fijn thuiskomen. Na een dikke knuffel volgt er direct een rondleiding door het compleet verbouwde huis en praten we honderduit. Voor zover we nog woorden uit onze slaperige hoofdjes krijgen na een rit van bijna 19 uur. We zijn kapot en gaan met een gek gevoel naar de kamer waar we 10 maanden geleden vandaan vertrokken zijn. Zo gek.
Hoe voelt het om thuis te komen na een lange reis?
De volgende ochtend is het onwennige gevoel nog niet weg, we proberen het onder woorden te brengen, maar vinden het beide toch erg lastig. Het voelt bijna alsof we nooit zijn weggeweest, alsof er niks is veranderd, ondanks dat er enorm veel is veranderd. Voor ons althans.
Onze ietwat ambitieuze planning
We willen niks liever dan onze naaste familie en vrienden weer zien na deze onbeschrijflijk mooie periode. In het bijzonder Sil, de baby van Eriks zusje, die inmiddels al bijna kan lopen… We testen ons dan ook suf en bereiden ons voor op een heuse ratrace.
Onze families wonen verspreid over Nederland, zo slapen we afgewisseld in Wieringerwaard, Bolsward en Epe. Hier proberen we zoveel mogelijk tijd door te brengen, terwijl we tussendoor met de handen in het haar zitten om de ontploffende agenda overzichtelijk te houden.
We hebben in een tijdsbestek van zo’n 2 weken elke dag meerdere afspraken door heel Nederland staan. Zo vieren we nieuwe samenwerkingen, nemen een podcast op in Dordrecht en verfrissende tandartsbezoekjes. En daarnaast besteden we elke vrije minuut om ons verder voor te bereiden op het volgende deel van onze reis. The road to Japan.
TIP: Vliegen en Parkeren is een online vergelijkings- en boekingsplatform voor parkeerplaatsen rondom vliegvelden in Nederland, Duitsland, België en Frankrijk.
Upgrades Fred
Zo hebben in deze periode ook een afspraak staan bij onze garage in Den Helder voor klein onderhoud en een APK-keuring. Moeten we naar Emst voor een bandenwissel en rijden we naar de middle of nowhere om de mogelijkheden om Fred verder te verhogen te onderzoeken.
Daarnaast moeten we samen met onze garage een oplossing zien te vinden voor het dashboard dat niet meer werkt, Freds piepende veren, een grotere brandstoftank en een grotere voorraad schoon drinkwater. Ook hebben we afspraken staan met de stroomwinkel die ons helpt bij een compleet nieuwe energiehuishouding. Batterijen, zonnepanelen, omvormer, bekabeling, etc. En alsof dat nog niet genoeg is willen we Fred beter isoleren met het oog op de extreme weersomstandigheden, een extra gasfles ‘inbouwen’, opnieuw verven, de velgen spuiten, het kunststof behandelen, een dakluik plaatsen, een ventilator inbouwen. De lijst is eindeloos.
Schotland! Oh nee, toch niet…
We werken de klok rond, want voordat we richting Japan rijden, willen we samen met onze Engelse vrienden Adam en Tania nog een trip maken in de zomerperiode. Schotland, Noorwegen, Zweden, Frankrijk, door de snel veranderende maatregelen maakt het ons inmiddels al niet meer uit waar we afspreken. Tot en met de beoogde vertrek dag hielden we hoop, maar onze vrees wordt waarheid. Het blijkt op dit moment simpelweg niet haalbaar om samen af te spreken. De strikte quarantaine regels zorgen ervoor dat we 3 van de geplande 5-6 weken kunnen weggooien, dus gooien we onze plannen overboord.
Gewijzigde plannen
Ondanks dat we enorm balen van de situatie, was dit voor ons achteraf wellicht toch de beste beslissing. Fred staat inmiddels al 3 weken bij de garage, maar hij is nog niet verlost van zijn mankementen. Het lukt de garage niet om de oorzaak te vinden van het defecte dashboard dus moet er een externe partij worden ingeschakeld.
De garage heeft het eigenlijk te druk om dit er voor de zomersluiting nog tussen te proppen, dus zitten we met een grote uitdaging.
We bellen met de fabrikant, struinen rond op onderdelenwinkels, doen oproepen bij de sloop, maar nergens is ons dashboard te vinden. We nemen contact op met de externe partij die het dashboard hopelijk kan reviseren, maar die werken alleen met garages. Shit.
De reis die wij in de planning hebben staan is in onze ogen niet verantwoord om af te leggen zonder werkende brandstofmeter of kilometerteller. We staan met onze rug tegen de muur en vrezen dat onze reis moet worden uitgesteld tot na de zomersluiting.
We gaan stug door
In de tussentijd staat Fred inmiddels weer thuis, waar het ons lukt om samen met Peter vakkundig het dakluik in te bouwen. Bloed, zweet en tranen maar we f*cking did it! Na het weekend bellen we nogmaals met de staart tussen onze benen met onze garage en doen we een smeekbede. Hij wil ons uit de brand helpen, maar we moeten ons er goed van bewust zijn dat hij ons geen garantie kan geven dat het dashboard op tijd kan worden gerepareerd. Laat staan überhaupt gerepareerd kan worden.
We hebben geen keuze, brengen Fred diezelfde middag nog langs en om ons te helpen mogen wij in de tussentijd bij hen op het terrein verder klussen aan de bus.
Bestel maar, bestel maar, bestel maar
Terwijl Fred bij de garage staat verblijven wij ‘thuis’ bij Lisa haar moeder in Wieringerwaard, waar we eerder al werden onthaald door een berg pakketjes waar geen einde aan leek te komen. Sinterklaas en de kerstman zouden jaloers zijn. En natuurlijk, een super enthousiaste moeder.
De volgende weken verschijnt er dagelijks een nieuwe stapel pakketjes op de veranda en kennen we de verschillende pakketbezorgers allemaal bij naam. We bestellen alles wat ons leven makkelijker kan maken of wat helemaal is uitgeleefd tijdens de reis. Manden, kratjes, servies, beddengoed, kleding, noem maar op.
Het verlossende belletje
Ondertussen gaan wij als 2 debielen aan de slag en proberen we onze bus zo snel mogelijk gereed te maken en overleven we meerdere relatiecrisissen tijdens het klussen. Want zeg nu zelf, raamfolie plakken of je bus vilten, dat overleeft toch geen enkel goed huwelijk? Een dag voordat de garage sluit krijgen we dan eindelijk het verlossende belletje. Het dashboard is gerepareerd en opnieuw ingebouwd. Niks staat nu meer een onvergetelijke reis in de weg.
De laatste loodjes wegen het zwaarst
De laatste dagen voor vertrek hebben we nog een overvolle agenda en krijgen we gelukkig enorm veel hulp van Eriks vader. We hebben uren heel wijs staan te kijken naar het ‘plug & play’ pakket dat we van de stroomwinkel hebben ontvangen, maar we hebben een klein probleem. Het past niet.
De voorinstallatie is net te groot uitgevallen en is niet afgestemd op de bestaande bekabeling. Hierdoor kost het ons alsnog 2 dagen om de installatie werkend te krijgen. Gelukkig is elektra gesneden koek voor Eriks vader, anders stonden we nu nog steeds zeer intelligent te kijken. En doordat we alles alsnog zelf hebben gedaan, maar nu met hulp, kunnen we het de volgende keer zelf! Score!
Ook vinden we iemand die ons helpt om een oplossing te fabriceren om de extra jerrycan (voor Diesel) mee te nemen evenals een houder voor het reservewiel. Want doordat we nu nieuwe grotere banden hebben, past deze niet meer in de houder.
De ultieme watertest
Als laatste openstaande punt hebben we nu nog de schoonwater voorziening staan. We vinden een handige oplossing om onze watervoorraad te verdubbelen, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. De nieuwe aansluiting van het waterfilter zorgt voor de nodige kopzorgen en zorgt dat de camper meerdere keren onder water komt te staan. Elke keer dat het probleem opgelost lijkt te zijn, komt het weer op volle kracht terug. Zucht. We schuiven onze vertrekdatum nog 2 keer een dagje op, voordat we het helemaal zat zijn en ‘gewoon’ vertrekken. De rest lossen we onderweg wel op.
Reisroute – Epe – Istanbul
We weten globaal welke route we willen nemen naar Istanbul waar we onze vrienden Peer en Sharon eind augustus treffen. We richten onze pijlen op de omgeving van Hannover voor de eerste dagen. Zo kunnen we nog redelijk gemakkelijk terug naar Nederland mocht het waterfilter het alsnog begeven. Het is inmiddels al 18.00 uur geweest voordat we Epe definitief verlaten, dus anderhalf uur later zijn we bij Bad Bentheim net de grens gepasseerd en zoeken we een eerste camperplaats op.
Alhoewel het op geen enkele manier te vergelijken is met de schitterende plekjes die we de afgelopen maanden hebben gehad, zijn we enorm blij dat we weer op pad zijn. De geplande 2×2 weken Nederland is veranderd in 7 weken, maar we zijn weer onderweg! Yes.
Laatste stuiptrekkingen
De vreugde is van korte duur, want eenmaal geparkeerd loopt het water alweer over de vloer en loopt het vuile water niet meer weg. Zucht. Houdt het dan nooit op? We lossen het voor vandaag op met een handdoek en kijken morgen weer verder.
Dit bleek de gouden formule, want we slapen beiden heerlijk in ons oude vertrouwde bedje en vinden de volgende ochtend al snel een oplossing. We vertimmeren nogmaals de halve camper en hebben het ‘lek’ nu hopelijk echt boven water.
Nu alles lijkt te werken concluderen we dat onze reis nu echt kan beginnen en rijden we door naar het Harz Nationaal Park in Midden-Duitsland voor ons eerste hike. Can’t wait!
We zijn vertrokken
Ondanks dat alles weer anders is verlopen dan gepland zijn we zo ontzettend blij met de onverminderde steun van onze familie. Wat is dat fijn, mensen om je heen op wie je altijd terug kunt vallen. Zonder jullie waren we vermoedelijk nu nog bezig, dus bedankt!!
Op naar Japan!
