De receptie is gesloten, we zien weinig Nederlanders, dus we gokken het er op. 5 minuten later stappen we met een schuldig, maar voldaan gevoel Fred weer in. We wilden toestemming vragen en ook betalen, maar de receptie bleek gesloten. We hebben zojuist voor de eerste keer illegaal onze porta-potti geleegd op een camping in de buurt. Zijn we er trots op? Nee, voelt het goed? Ja. We kunnen er weer een paar dagen tegenaan!
Camperleven perikelen
Time flies when you’re having fun, wat geweldig is, tenzij je nergens het toilet kan legen. Aangezien wij graag op unieke, afgelegen plekjes slapen, moeten wij vaker een beroep doen op ons toilet. En om nu 1,5 uur te rijden voor de dichtstbijzijnde servicepunt kozen wij toch voor een alternatieve methode. In de categorie ‘even gluren bij de buren’ hebben wij ons chemisch toilet op de daarvoor bestemde plek geleegd op een camping en zijn daarna snel weer weggereden. Ach, alles beter dan het in de natuur dumpen toch?
We zijn afgelopen week doorgereisd naar Flims, onze nieuwe uitvalsbasis voor verschillende hikes. Waarvan de bekendste de ‘4-meren’ hike, waarbij je in zo’n 4 uur, hoe verrassend, 4 meren aandoet.
4 meren hike verloopt anders dan verwacht
Het belooft een zonnige dag te worden, 27 graden dus beter kunnen we het niet treffen. We trekken onze badpakken aan en gaan op pad. Meer 1 is een prachtig- helderblauw meer, van afstand. Van dichtbij leek het meer op een muggenbroedplaats, deze skippen we maar. Meer 2 is ook weer prachtig blauw, althans in de winter.. Nu staat het droog en zien we enkel op de GPS app dat we het meer al gepasseerd zijn.
Oké, dan gaan we lekker zwemmen in meer 3, toch? We zijn inmiddels aanbeland bij het meest fotogenieke meer van Zwitserland, het Caumameer. Werkelijk prachtig. Enige nadeel, rondom het gehele meer is een groot hek opgetrokken, ten behoud van de Flora en fauna… Om hier van de faciliteiten te genieten betaal je dan ook 18 frank per persoon. Aangezien het inmiddels half 5 is, skippen wij ook meer 3.
Toch nog tijd voor een duik
We beginnen te zweten, niet enkel van de hitte dit keer, we zullen vandaag toch wel ergens kunnen zwemmen? We hebben er inmiddels flink de pas in, want de zon komt steeds lager te staan en rond 18.00 uur zien we de eerste schimmen van het 4e meer. Inmiddels al half in de schaduw gevallen. Grote borden waarschuwen om vooral niet te gaan zwemmen voor je entree hebt betaald.
Wat is dat toch met de Zwitsers en entree voor bergmeren.. Na 18.00 uur is er geen toezicht meer, en daarmee geen entree. De ligweide valt inmiddels in de schaduw, dus wij lopen een extra rondje om het meer en nemen aan de overzijde de artiesteningang. We moeten en zullen in het zonnetje gezwommen hebben en dat lukt.
Kibbelend hiken naar de Potholes van Alp Mora
Na deze inspirerende hike is het de volgende ochtend tijd voor het echte werk. We parkeren Fred in Flims en pakken de eerste bus naar Bargis, het startpunt van onze Alp Mora hike. We zijn wat gespannen want online wordt gewaarschuwd dat het een zware hike is, 19 kilometer in lengte, 1.000 meter stijgen en 1.600 meter dalen. Met op de top een beloning in de vorm van natuurlijke Gletsjer whirlpools. We zien te gekke foto’s en beginnen dan ook als maniakken te klimmen. Dat duurt zo’n 50 meter.. de beentjes schieten toch aardig vol na al die hikes de afgelopen dagen, slik.
Erik chagrijnig want het gaat hem niet snel genoeg, Lisa chagrijnig want Erik geniet niet van de weg naar de top. Je snapt, het was enig. Na 4 uur hebben we de 1.000 meter klimmen er op zitten en bereiken we de ‘potholes’. We zijn maar door 4 mensen ingehaald, dus we zijn misschien wel de enigen!! Toch niet dus, vanaf de ‘makkelijke’ kant blijken er tientallen mensen ook de weg naar boven te hebben gevonden. Het tikkibad is er niks bij (Erik houdt van overdrijven). Als we onze eigen pothole hebben gevonden, glijdt Lisa ook nog eens uit. En beland ze beurs en blauw inclusief kleding in het ijskoude water. Feest
Na de lunch wordt het gelukkig wat rustiger en verhuizen we naar een hoger gelegen pothole, we zijn natuurlijk niet voor niks dit hele stuk wezen klimmen. Hier knapt ieders humeur gelukkig flink van op en na deze ijskoude verfrissing dalen we in de brandende zon in zo’n 2,5 uur weer af. De hike is een absolute aanrader, maar wil je rust op detop dan adviseren wij je om op een doordeweekse dag buiten het hoogseizoen te gaan.
Liechtenstein, klein maar fijn?
Voor de volgende hike op onze bucketlist moeten we verder naar het noorden en passeren we Liechtenstein. Het op 6 na kleinste land ter wereld, dat 3x in Texel past. We moeten nodig wat wasjes draaien en komen terecht op de enige (!) camping van Liechtenstein. Hoe leuk.
Liechtenstein blijkt weinig toeristenattracties te hebben, de hoofdstad Vaduz op nummer 1, wandelen met lama’s op 2 op de voet gevolgd door een niet voor publiek toegankelijk kasteel in de bergen. Lekker overzichtelijk. We beginnen met de bruizende hoofdstad Vaduz, herstel, hoofdstad Vaduz, herstel spookstad Vaduz. Om 14.00 uur ’s middags is de gehele winkelstraat (letterlijk één straat van 100 meter, 2 kledingwinkels, 4 rolex winkels) leeg. Zelfs de souvenirshop is gesloten.
Na 15 minuten hebben we het dan ook gezien en gaan we op bezoek bij de nummers 2 en 3 van de hotspotlijst. Het kasteel is inderdaad gesloten, dus we rijden door naar de Lama boerderij. Hier kun je al je stress vergeten door een bergwandeling met een lama. Gelukkig stonden de lama’s in ieder geval buiten, want ook hier zijn we geen mens tegengekomen. We parkeren Fred lichtelijk teleurgesteld bij één van de vele skiliften (Liechtenstein schijnt wél een populaire wintersportbestemming te zijn) en genieten van ons uitzicht.
Gelukkig kun je wel een aantal spectaculaire hikes doen in Liechtenstein, dus de volgende dag gaan we er weer hard tegenaan. Waanzinnig panorama’s over (bijna) het hele land, smalle paden en stalen kabels die je van de afgrond moeten beschermen.
Laatste klapper in Zwitserland
De volgende dag rijden we door naar Appenzell, bekend van de Seealpsee en het rotsrestaurant ‘Ascher’. Er volgt dan ook een nieuwe beklimming en een beloning in de vorm van een boottochtje op dit fabelachtige meer. Inmiddels verbazen we ons niet meer over de schoonheid van Zwitserland, maar wat is dit een onwerkelijk mooi land. Als die prachtige bergmeren nu nog eens een graadje of 20 warmer zouden zijn zou het met uitstek ons favoriete vakantieland zijn.
Nu we onze bucketlist bijna volledig hebben kunnen afvinken in Zwitserland is het tijd om na te denken over onze volgende bestemming.. Oostenrijk, Italië, of toch via Slovenië naar het ‘oranje’ Kroatië? Jullie lezen het volgende week. Of houd ons in de gaten via Polarsteps of Instagram.
p.s. wij schijnen Vaduz te hebben bezocht tijdens een katholieke feestdag, waardoor veel bedrijven gesloten waren. Normaal zou het wel ‘bruizen’ is ons verteld.
