Er ligt gebroken glas op de grond, de voordeur staat nog open, K*T, er is ingebroken. Mogen we naar binnen of verpesten we dan ‘de sporen’? We weten niet waar we goed aan doen. Ondertussen toetert er een auto achter ons, ongeduldig wachtend op ons parkeerplekje. We leggen de situatie uit en vragen hem wat gebruikelijk is in Italië. Hij geeft aan dat we direct 112 moeten bellen, we twijfelen, maar doen het toch. “Zit de inbreker nog in uw camper? Nee? Bent u gewond? Nee? Oké, dan was het verkeerd dat u ons heeft gebeld en hangen we nu op..” Oeps.
Turijn onder leiding van een stadsgids
We hebben om 12.00 uur afgesproken met Carol, onze gids door Turijn voor vandaag. Het zonnetje schijnt en omdat het zondag is mogen we de milieuzone in en kunnen we ook nog eens gratis parkeren. Na lang zoeken vinden een mooie plek langs een drukke weg in het centrum.
We hebben het onszelf aangeleerd om onze waardevolle spullen altijd goed op te bergen als we een stad gaan bezoeken. Om eventuele risico’s te spreiden nemen we daarom altijd onze laptops of harde schijf mee de stad in. We kunnen het ons immers niet veroorloven om onze ‘data’ te verliezen en alles meenemen is simpelweg niet haalbaar. We rennen de deur uit en na 5 minuten twijfelt Erik zoals altijd of hij de bus wel op slot heeft gedaan. Dus, zoals altijd, rent hij terug en bleek de bus gewoon netjes op slot te zitten.
Van Romeinse poort tot chocoladeproeverij
We zijn gelukkig ‘precies’ op tijd en ontmoeten onze gids Carol tegenover het Egyptische museum. Na een kennismaking ontdekken we in 3 uur tijd het oude centrum en krijgen we ‘alles’ te horen over de geschiedenis van Turijn en Italië. Waanzinnig interessant!
Zo ontdekken we dat Turijn een voormalige buitenpost was van het Romeinse rijk en 2 van de toenmalige entreepoorten nog steeds zichtbaar zijn. Ook leren we meer over de Italiaanse gebruiken, politiek, wijn, eten en nog zoveel meer. We sluiten de dag af met een chocoladeproeverij waar Lisa het niet kan laten om nog even een extra voorraad ‘voor eigen gebruik’ aan te schaffen. Dit was zoveel meer dan waar we op gehoopt hadden.
Inbraak op klaarlichte dag
We drinken nog wat en met een grote glimlach lopen we terug naar Fred die rustig op ons staat te wachten. Aangekomen bij Fred zien we glas op de grond liggen, al snel gevolgd door de constatering dat de voordeur openstaat.. K*T, ze hebben ingebroken. Misschien hebben we geluk gehad en zijn ze niet binnen geweest? Helaas, zodra we de schuifdeur openen is de chaos zichtbaar, alle lades, deuren en kasten zijn geopend.
We gaan direct op zoek naar onze waardevolle spullen en wonder boven wonder lijkt het er op dat we letterlijk niks missen. Dit moeten met recht de meest waardeloze inbrekers ter wereld zijn geweest, een geluk bij een ongeluk.
Help, wat te doen bij inbraak?
Bijgekomen van de eerste schrik laten we ons adviseren door voorbijgangers en nemen we contact op met de alarmcentrale. Verkeerde keuze bleek al snel, gevolgd door onze verzekeraar. Zij verbinden ons door naar Carglass, die ons adviseren om de ruit waar nodig verder uit te tikken zodat we veilig weer de weg op kunnen. De volgende ochtend konden we al om 10.00 uur terecht bij de lokale Carglass, perfect.
We pakken in, rijden die kant op, worden gewezen op een leuke koffiebar in de buurt en om 11.30 uur was Fred weer volledig opgelapt. We betalen de rekening en maken ons op voor een leuke dag, waarin we opnieuw Turijn ingaan. Dit keer met wat meer spanning, want we moeten toch weer ergens parkeren. We zijn te groot voor de beveiligde garages en de alternatieven ogen niet veel veiliger. Uiteindelijk vinden we een ‘mooie’ plek naast een drukke tramhalte, waar we op hoop van zegen parkeren.
Kaasproeverij bij Latteria Bera
We hebben die middag een afspraak bij een van de oudste kaaswinkels van Italië voor een kaasproeverij (Lisa’s keuze..). Het schattige familiebedrijf bestaat al sinds 1918 en de eigenaar, Chiara, weet zelfs Erik te verleiden om de verschillende kazen te proeven. Voor de mensen die Erik nog niet goed kennen, hij eet geen ‘rauwe’ kaas, dus hij stond niet te trappelen voor deze ‘leuke’ activiteit.
Rendez-Vous met vrienden
Na de proeverij hebben we afgesproken met Cor en Sigrid, goede vrienden uit Den Helder, die speciaal uit Den Helder deze kant op zijn gereden om met ons af te kunnen spreken. Althans, een soort van 😉.
Na een heerlijke dag zoeken we ’s avonds een leuk restaurantje op waar we unieke pizza’s voorgeschoteld krijgen. De smaken zijn ‘nieuw’ en komen voort uit een samenwerking met een lokale kookschool, erg lekker. Na het eten is het tijd om afscheid te nemen en komen bij ons de zenuwen weer boven.. zouden alle ramen nog heel zijn? We hebben geluk en dromen al snel over deze toffe dag.
Verliefd op Venetië
Na Turijn rijden we in 6 uurtjes door naar Venetië, de stad die we vanwege de ongekende drukte eigenlijk altijd links hebben laten liggen. Nu lezen we echter berichten dat het door de huidige coronasituatie verhoudingsgewijs erg rustig is, dus we besluiten het er op te wagen.
We parkeren de bus bij de strandopgang van het nabijgelegen Cavallino. De volgende ochtend pakken we op tijd de boot en een half uurtje later staan we al op het beroemde San Marcoplein. Wij kijken onze ogen uit, wat is het hier prachtig. Je wil je camera niet loslaten, overal zie je zulke gave en unieke plaatjes. We kunnen het simpelweg met geen enkele andere stad vergelijken die we ooit hebben bezocht. Niks geen stinkende grachten, woekerprijzen of een gigantische mensenmassa.
De duurste koffie die we hebben gezien was €3,50, maar buiten de grote pleinen kun je die ook gewoon voor €1,10 krijgen. Pizza’s en pasta’s in combinatie met een drankje voor nog geen €10,00. De oudheid van de gebouwen, de kenmerkende gondels, de fotogenieke huisjes, de Joodse wijk. Ja, wij zijn diep onder de indruk en ’s avonds keren wij dan ook met een glimlach terug en kunnen wij net als na ons bezoek aan Cinque Terre een lichtpuntje zien in deze ellendige corona situatie.
