San Marino is met 61km² een van de kleinste landen ter wereld, qua omvang ongeveer vergelijkbaar met Maastricht. De grootste gemeente is San Marino Città met een oppervlakte van 7km². Praktisch onmogelijke om te verdwalen zou je zeggen. Wij kregen het voor elkaar. Wij zijn verdwaald in San Marino.
Op weg naar San Marino
Na ons bezoek in Venetië reizen we verder langs de Adriatische zee richting San Marino. De oudste constitutionele republiek ter wereld. Al vanaf het moment dat we van huis vertrokken roept Erik dat hij San Marino wil zien. Niet persé om te zien, maar vooral om gezien te hebben, zo groot is het namelijk niet. Nu we dan ‘eindelijk’ in de omgeving zijn kunnen we er dan ook niet omheen, wij gaan naar San Marino.
Onderweg bezoeken we verschillende schilderachtige dorpjes zoals Chioggia en Ravenna. We kwamen voor Mozaïk en vertrokken met een winterdekbed en sloffen, die we inmiddels beiden hebben omgedoopt tot beste aankoop van de reis.
‘Illegaal’ overnachten naast een militaire basis
Op de Park4Night app zien we dat we onderweg op het strand kunnen overnachten in het plaatsje Cervia, hoe gaaf is dat.
Het is inmiddels donker, het regent en het stormt als we laat in de avond aankomen op dé plek. Klein aandachtspuntje, bij ingang van het pad staat een groot bord ‘verboden toegang tussen 21.00 – 06.00 uur”. Nieuwsgierig als we zijn rijden we toch het pad op richting het strand om alvast even de ‘sfeer’ te proeven. Het is verlaten, guur en het ligt naast een militaire basis. We keren dan ook snel om en zoeken een alternatieve slaapplaats.
Door de storm van die nacht doen we geen oog dicht en bij het eerste ochtendlicht rijden we dan ook snel weer terug naar het strand. We parkeren Fred op 20 meter van de zee en zo nu en dan breekt er een verdwaalde zonnestraal door het wolkendek. Wat een schitterende plek om hier de dag door te kunnen brengen.
Broodjes van onze buurman
Halverwege de ochtend komt er een ruig uitziende, maar vriendelijke man op ons afgelopen. “Hebben jullie al ontbeten? Ik gok dat Fred alleen diesel eet, dus heb ik voor jullie brioches meegenomen”. Wat? Zei hij nou ‘Fred’? Hoe leuk! Hij zag het logo op de bus, is gaan speuren en vond ons verhaal zo leuk dat hij broodjes voor ons is gaan halen.
Overnachten op het strand
Peter, zo heet onze nieuwe buurman, blijkt zelf wel op het strand te hebben geslapen. In het naseizoen zijn ze allemaal niet meer zo streng en heeft er niemand last van je vertelt hij. In de categorie ‘als hij het kan, kunnen wij het ook’ slapen we die nacht ‘illegaal’ op het strand, naast een Militaire basis en het was heerlijk!
Als we de volgende morgen wakker worden, schijnt het zonnetje, nemen we afscheid van onze buurman en zijn we klaar om nu dan ‘eindelijk’ naar San Marino te gaan. We stappen in en sturen Fred richting San Marino, via wegen die nog slechter zijn dan de wegen in België.
Slecht weer in San Marino
Onderweg betrekt het weer en eenmaal aangekomen in San Marino stad zien we letterlijk niks van het normaal spectaculaire uitzicht. Op de buienradar zien we dat het in de loop van de middag weer wat zou moeten opklaren. We zoeken daarom maar een lokaal restaurantje op, waar we 2 uurtjes de laptop openklappen. Dit loont, want onder de wolken komt een schitterend uitzicht tevoorschijn en kunnen we alsnog op pad om San Marino verder te ontdekken.
Het oude centrum bestaat uit kleine winkeltjes waar je belastingvrij kunt shoppen. Souvenirs, horloges, kleding en… nepwapens. Dit hebben we na 5 minuten wel gezien en gaan we ‘op zoek’ naar het iconische Fort dat je op elke afbeelding van San Marino tegenkomt. Na een bezoek laten we ons informeren over een mooie wandeling van zo’n 2 uur waarbij we meer van de omgeving kunnen zien. We moeten simpelweg de rood/witte paaltjes volgen…
Verdwaald in San Marino
Wat deze lieftallige vrouw er niet bij vertelt is dat er meerdere routes zijn, die allemaal dezelfde kleuraanduidingen gebruiken… Nadat Erik ook nog eens uitglijdt op een modderige afdaling besluiten we na een uur dwalen dat we wel weer ‘genoeg’ hebben gezien van San Marino.
Na dit ‘spannende’ avontuur zoeken we een gave plek op voor zonsondergang en bedenken we waar we de komende periode heen willen gaan. De zomer is in Italië inmiddels ook officieel voorbij en de temperaturen dalen flink. Tijdens de nachten daalt de temperatuur buiten naar een graad of 3-4. Aangezien Fred is gebouwd voor zomerse temperaturen scheelt dat weinig met de temperatuur binnen… Jullie snappen wel waarom dat dekbed en sloffen zo welkom waren.
Keuzestress: centraal of zuid Italië?
We zitten op een tweestrijd, kiezen we voor het mooie weer in het zuiden, of het wisselvallige weer in centraal Italië. Dit wordt mede versterkt doordat de corona situatie in Italië helaas nu ook flink aan het verslechteren is. De lokale inwoners zijn bang voor een nieuwe lockdown en wij zijn bang dat onze rondreis door Italië elk moment kan worden beëindigd.
Uiteindelijk kiezen we er voor om ons verblijf in centraal Italië nog wat te verlengen en het mindere weer voor lief te nemen. Er is gewoon nog teveel dat we hier willen zien. Een roadtrip Toscane door de typische Toscaanse landschappen, Siena, het eiland Elba en ga zo nog maar even door. Corona is tijdens onze hele reis al een rode draad geweest en we weten inmiddels dat we het toch niet kunnen beïnvloeden. Hoe graag we ook zouden willen.
Er is in ieder geval reden voor een klein feestje, we zijn inmiddels namelijk alweer 70 dagen onderweg en dat is nu officieel 1 dag langer dan onze oorspronkelijke wereldreis!
