In mijn ooghoeken zie ik in slowmotion de verbijsterde douanebeambten roepen en gebaren terwijl Fred gas geeft in plaats van remt bij de reeds geopende slagboom. Ondertussen trilt mijn trommelvlies aan de andere kant als Lisa schreeuwt: STOPPPPP!!! Wat doe je?? Erik is zojuist illegaal Bosnië binnengereden en weet niet hoe snel hij Fred weer in zijn achteruit moet zetten. De douanebeambten lopen al met hun hand op de holsters naar buiten. Shit, problemen.
Afscheid van Korčula
Na een paar heerlijke dagen op Korčula nemen we vandaag weer de ferry terug naar Pelješac. Hier kunnen we onze voorraden weer aanvullen en ‘tanken’ we onze jerrycans weer vol met water en kunnen we er weer een paar dagen tegenaan.
De volgende stop is op een voormalige kitesurfcamping op de kop van een strekdam. Om hier te komen moeten we eerst de grens met Bosnië-Herzegovina passeren. Normaliter niet heel spannend, maar Erik was dit keer iets té gretig om Bosnië-Herzegovina binnen te rijden en vergat daardoor om ook bij de Bosnische douane te stoppen. Oeps.
Illegale grensovergang
Pas als ik in mijn ooghoeken de verbaasde blikken zie en tegelijkertijd Lisa naast me hoor roepen besef ik dat ik niet goed oplet. Verontschuldigend rij ik achteruit terug naar het raam en krijg de volle laag. De camera’s hebben nu al gedetecteerd dat ik niet ben gestopt dus er is stront aan de knikker. Verlegen lachend bied ik nogmaals mijn excuses aan verklaar mijn stomme fout. Gelukkig blijft het bij een reprimande en wordt ons alsnog een fijne reis toegewenst.
Hoe graag we ook meer van dit fascinerende land zouden willen zien, we hebben er nu geen nieuwe PCR test voor over, die we vervolgens even later opnieuw moeten afnemen om Kroatië weer binnen te mogen. En ook als we geen PCR-test nodig hadden weet ik niet zeker of we het nogmaals zouden durven.
Hoe werkt een grensovergang buiten de EU?
Voor iedereen die onbekend is met het fenomeen grensovergangen buiten de Europese Unie, een korte toelichting. Eigenlijk is het bij bijna elke grensovergang hetzelfde recept. Een eerste balie controleert de paspoorten en papieren, bij de tweede balie kun je spullen ‘aangeven’ en wordt er steekproefsgewijs een controle gedaan van het voertuig. Hierna volgt een stuk niemandsland en herhaalt dit riedeltje zich in het land waar je naar binnen wilt. Niks spannends, maar soms kun je hier goed in vergissen, zoals ik nu.
De mooiste stranden van Kroatië
We verlaten onze mooie spot op de strekdam in alle vroegte, want vandaag hebben we een drukke agenda. Tussen onze huidige plek en Split liggen namelijk de mooiste stranden van Kroatië, die we allemaal willen testen. Zogezegd zo gedaan. Het ene strand is nog mooier dan de andere en het leuke? We hebben ze allemaal voor onszelf, perfect!
Omdat de controles op wildkampeerders zoals wij aan de kust vrij intensief zijn besluiten we ’s avonds toch maar de bergen in te rijden voor een mooie slaapplek. De eerste 2 plekken die we op het oog hadden waren zowaar bezet, waarna eindigen op een parkeerplaats naast een kerkhof. Ook dit is het camper leven.
Nachtelijke avonturen in Split
De volgende ochtend vervolgen wij volgens hetzelfde recept onze weg naar Split en zien wij nog meer mooie stranden, voordat wij in Split aankomen. We vinden een mooie gratis parkeerplaats op 10 minuten lopen van het oude centrum en gaan direct op pad. Het weer is schitterend en ook de stad straalt enorm veel rust uit. We hoppen van terras naar terras en vinden voor ’s avonds ook nog eens een leuk restaurant waar wij ons laten verwennen. Moe maar voldaan keren wij ’s avonds terug naar de bus en gaan we op zoek naar een slaapplaats.
Uiteindelijk komen we via onze app uit in de grote jachthaven van Split, waar we ‘volgens mij’ gratis kunnen overnachten. ’s Avonds en ’s nachts worden we vergezeld door groepen jongeren die op maximaal volume kleine coronafeesten aan het houden zijn. Na een beroerde nacht slaap willen we de volgende ochtend weer vertrekken, waarna Lisa haar evenwichtsgevoel verraad dat de bus scheef hangt. Jawel, een lekke band.
Bandenwissel als volleerde Mecaniciens
Onze eerste gedachte is dat het de gasten van het nachtelijke feest naast ons moeten zijn geweest die een afscheidscadeautje hebben achtergelaten. Pfff. Gelukkig hebben we een reservewiel en weten we die als volleerde mecaniciens binnen no-time te verwisselen en kunnen we onze weg vervolgen. Als vervolgens ook nog eens de eerste beste garage opneemt en we direct langs kunnen rijden om de band te repareren zijn we weer helemaal blij. Overigens blijken we door een spijker te zijn gereden, dus geen cadeautje van de feestgangers.
Onderweg naar het Krka Nationaal Park voelen we dat de bus wat begint te ‘trillen’ dus zetten we hem na nog geen 50km langs de kant van de weg. De perfecte keuze. De bouten van het wiel blijken bijna volledig losgetrild, dus het was een kwestie van kilometers voordat we onze achterband kwijt waren geweest, met alle gevolgen van dien.
Een ongeval zit in een klein hoekje
Nadat we alle bouten weer strak hebben aangedraaid kunnen we onze weg vervolgen en overnachten we op de parkeerplaats van het Nationaal Park. We zijn zo ongeveer de enige toeristen dus we hebben de mooiste watervallen in dit perfect onderhouden park voor onszelf. Voor een van de watervallen moeten we een korte maar heftige hike ondernemen. Met halsbrekende toeren bereiken we veilig de waterval, waarna Erik eenmaal aangekomen uitglijdt over de natte stenen. Lullig.
We vinden vervolgens wederom een te gekke slaapplaats in de binnenlanden van Kroatië, waar we ons even in Afrika wanen. We worden al snel welkom geheten door een boer die zijn kudde schapen naar het land brengt. We mogen op zijn land slapen en hij wijst ons zelfs naar een nog mooiere plek.
